10 harde waarheden die elke old-school anime-fan pijnlijk goed kent
Anime is de afgelopen jaren aanzienlijk gegroeid doordat de populariteit ervan records heeft gebroken en de aandacht heeft getrokken van topfunctionarissen uit de entertainmentindustrie. Meest recente hitfilms Demonenmoordenaar: Infinity Castle En Kettingzaagman: Reze Arc verbrijzelde elke projectie en verwachting, wat bewijst dat anime veel verder is gegroeid dan een nichebelang dat nu een dominante kracht in de popcultuur is.
Maar vóór de snelle groei van het medium had anime een veel bescheidener ruimte binnen entertainment. Hoewel klassieke anime heeft bijgedragen aan het veiligstellen van de basis van de industrie, begrijpen alleen kijkers die zijn opgegroeid met deze titels dat de ervaring van moderne anime-fans veel soepeler is dan die van vorige generaties en in sommige opzichten nog steeds is.
Animatiekwaliteit is verouderd
De charme van old-school anime ligt vaak in de handgetekende animatie; de beperkingen van die tijd zijn echter duidelijk in vergelijking met de hedendaagse gepolijste normen. Soms konden achtergronden statische bewegingen minder vloeiend of schokkerig aanvoelen, en veel actiescènes waren sterk afhankelijk van herhaalde frames.
Ondanks deze kleine onvolkomenheden hebben oudere beelden een onderscheidende charme, waarbij kunstzinnigheid achter elk handgetekend frame schittert. Terwijl veel klassieke anime zijn niet te vergelijken met moderne titels in visuele kwaliteit vraagt oudere anime waardering voor zijn vakmanschap. Voor oude fans wordt de gedateerde kwaliteit onderdeel van de aantrekkingskracht, maar veel moderne fans keren zich vanwege de kwaliteit af van iconische series.
De kwaliteit van de Engelse dub was inconsistent
In de jaren 80 en 90 varieerde de Engelse nasynchronisatie vaak enorm in kwaliteit. Sommige studio's gaven prioriteit aan snelheid boven nauwkeurigheid, wat resulteerde in niet-overeenkomende lipflappen, ongemakkelijke frasering of dialoog die ver afdwaalde van het originele Japanse schrift, waardoor de betekenis of diepte verloren ging bij de vertaling. Op andere momenten werd dit ook gedaan om beter bij het westerse publiek te passen.
Sommige series veranderden de namen van de hoofdpersonages ten opzichte van het origineel, inclusief Sailor Moon's cast veranderde Usagi Tsukino in Serena Tsukino Mamoru Chiba in Darien Shields, samen met gewijzigde namen voor de rest van de Sailor Guardians. Andere series zoals Dragon Ball Z's De dub van de Ocean Group vertoonde opmerkelijke inconsistenties waardoor bepaalde scènes onbedoeld ongemakkelijk overkwamen.
Als je een aflevering hebt gemist, heb je hem gemist
Voordat er on-demand opname- en streamingdiensten bestonden anime werd uitgezonden volgens strikte schema's die weinig flexibiliteit boden . Het missen van een aflevering betekende dat je de toegang verloor tot cruciale plotpunten, karakterontwikkelingen of grote onthullingen. Hoewel uitzendingen uiteindelijk herhaald werden, kostte het tijd om oudere afleveringen opnieuw af te spelen, waardoor gaten achterbleven die het publiek niet meteen zou kunnen opvullen.
Zonder betrouwbare herhalingen moesten fans hun schema rond deze zendtijden organiseren, in de hoop dat ze de kans niet zouden missen om de nieuwste aflevering te zien. Een enkel planningsconflict, een onverwachte onderbreking of zelfs het eenvoudigweg uit het oog verliezen van de tijd kan de kijkervaring volledig laten ontsporen.
Om elke anime-aflevering van een serie te bekijken, was er vaak toewijding nodig van kijkers die leerden ontbrekende details samen te voegen of loyaal naar elke aflevering keken toen deze werd uitgebracht. Veel oudere series neigden naar episodische conflicten; Niemand wist echter wanneer er een nieuw stukje overlevering of plotwending zou worden onthuld, waardoor elke uitzending een evenement werd dat je gezien moet hebben.
Ouderwetse humor bestaat vandaag de dag niet meer
Humor in oudere anime werd gevormd door de culturele normen en entertainmenttrends van hun tijd. Van slapstick-komedie tot overdreven reacties of karakterontwerpen tot ongepaste lopende grappen stonden centraal in veel series. Deze stijl resoneert echter niet altijd met het moderne publiek sommige anime kunnen problematische thema's hebben .
Wat ooit speels of onschadelijk aanvoelde, wordt nu gezien als gedateerd en losgekoppeld van moderne verwachtingen en ervaringen. Als gevolg van grote verschuivingen in de sociale opvattingen en een beter begrip van wat als acceptabel moet worden beschouwd, komen veel oude grappen die berusten op stereotypen, genderdynamiek of komisch geweld niet meer over zoals ze ooit deden.
Filler en langzaam tempo waren de norm
Langlopende anime was vaak afhankelijk van een langzaam tempo om wekelijkse productieschema's te behouden. Verhaallijnen reiken vaak veel verder dan hun bronmateriaal, waarbij veel scènes blijven hangen bij impasses in reacties of interne monologen. Deze benadering van het vertellen van verhalen gaf animators de tijd om veeleisende uitzendschema's bij te houden, maar creëerde ook afleveringen waarbij de vooruitgang minimaal aanvoelde en ervoor zorgde dat het momentum vastliep.
Naast opvulafleveringen en bogen creëerden veel anime-series originele inhoud om het bronmateriaal te laten ontwikkelen, wat leidde tot hele verhaallijnen die uitsluitend waren gemaakt om tijd te kopen. Deze varieerden van side-quests tot tijdelijke conflicten en introduceerden vaak nieuwe personages die nooit meer buiten hun boog verschenen.
Terwijl sommige anime-vullers waren vermakelijk andere verstoorden de verhaalstroom en stelden het geduld van het publiek op de proef, vooral wanneer ze midden in grote bogen werden geplaatst. De opvulinhoud gaf echter ook invulling aan de wereld en droeg bij aan de ontwikkeling van de personages en voegde uiteindelijk lagen toe aan het verhaal.
Het streamen van oude anime-titels kan moeilijk zijn
Veel oudere anime-series zijn verrassend moeilijk te vinden op moderne streamingplatforms. Zelfs titels die ooit enorm populair waren, zijn verdwenen, waardoor fans gefrustreerd raken als ze hun favoriete klassiekers opnieuw proberen te bekijken. Klassieke titels die beschikbaar zijn op streamingdiensten zijn vaak exclusief voor één platform, waardoor ze voor sommige fans moeilijk toegankelijk zijn.
Titels zoals die uit 1997 Gek of het origineel uit 1979 De Roos van Versailles is niet te vinden op legale streamingplatforms, wat hindernissen opwerpt voor zowel oude fans die de serie opnieuw willen ervaren als voor degenen die mogelijk geïnteresseerd zijn in het verkennen van de oudere titels. Hoewel sommige van deze series als fysieke media kunnen worden gekocht, kunnen vele andere dat niet.
Fysieke kopieën van anime waren duur
Omdat sommige klassieke anime niet legaal kunnen worden gestreamd, blijft het kopen van fysieke media de enige optie. Maar zelfs vandaag de dag kunnen fysieke kopieën kostbaar zijn, vooral als het om zeer gewilde series gaat. Toen deze klassieke titels echter werden uitgebracht, was het bezitten van de serie vaak duur, ongeacht de titel.
Aan het kopen van een serie op VHS of DVD zat een flink prijskaartje, vooral bij vroege releases die beperkt in aantal waren. Het verzamelen van zelfs maar één seizoen kan een aanzienlijk deel van het budget van een fan kosten. Wat het nog moeilijker maakte om titels te verzamelen, was het feit dat sommige series snel uitverkocht waren en herdrukken niet gegarandeerd waren.
Dit maakte het bezitten van een complete collectie tot een punt van trots, waarbij sommige fans hun groeiende anime-bibliotheek koesterden. Veel van deze fysieke exemplaren werden geleverd met prachtig artwork op de verpakking en extra's die bijdroegen aan de kijkervaring. Hoewel het kopen van fysieke media tegenwoordig duur kan zijn, was het op een gegeven moment zelfs nog uitdagender om anime te bezitten.
Sommige series werden zwaar gecensureerd
Voor anime buiten Japan was censuur een gangbare realiteit. Scènes met geweld, naaktheid of cultureel ongevoelige inhoud werden vaak geheel gewijzigd of verwijderd om aan de lokale uitzendnormen te voldoen. Deze veranderingen veranderden vaak de toonimpact en zelfs de karakterontwikkeling, waardoor een ervaring ontstond die afweek van de oorspronkelijke visie van de maker.
Door middel van herschrijvingen, lastige bezuinigingen, visuele overlays of kleurveranderingen om zelfs de relaties van personages te veranderen, zorgde censuur ervoor dat momenten emotioneel gewicht verloren of platvielen als het op spanning of drama aankwam. Soms waren deze bewerkingen schokkend zoals in het geval van Sailor Neptune en Sailor Uranus relatie die veranderde van romantisch naar familiaal.
Anime had een groot sociaal stigma
Tijdens de gouden eeuw van anime werden fans vaak geconfronteerd met een maatschappelijk oordeel vanwege hun hobby en interesses. Anime werd algemeen gezien als kinderachtig of raar en de belangstelling voor het medium zorgde voor spot of misverstanden. Deze perceptie creëerde barrières voor informele discussies en maakte het publieke enthousiasme voor anime-series enigszins isolerend.
Masterminds-film, echt verhaal
Soms leidde het stigma tot negatieve reacties van leeftijdgenoten en zelfs professionals die het medium vaak volledig verwierpen voorbijgaand aan de artistieke waarde en narratieve diepgang ervan. Dit bestendigde het idee dat anime een marginale nichebelang was in plaats van een legitieme vorm van entertainment.
Nu is anime mainstream geworden, nadat het prijzen heeft gewonnen en wereldwijde aandacht heeft gekregen. De huidige populariteit ervan heeft het stigma uit het verleden bijna uitgewist, waardoor het leuker is om naar anderen te kijken en met anderen om te gaan die dezelfde interesses delen. Hoewel er nog steeds een stigma bestaat, is het veel zwakker dan jaren geleden.
Van veel series zal nooit een remake komen
Een van de moeilijkste pillen om te slikken is dat talloze oudere anime zullen waarschijnlijk nooit een moderne remake krijgen . Hoewel veel van deze series geliefde titels waren en de populariteit van anime hielpen groeien tot wat het nu is, zullen veel van die verhalen in de tijd bevroren blijven.
Terwijl sommige series zoals Matroos Maan Dragon Ball Z En Ranma 1/2 remakes hebben ontvangen, die vormen slechts een fractie van de enorme catalogus met klassieke titels.Van veel geliefde series zal nooit een remake komen die de verhalen achterlaat als nostalgische herinneringen die fans opnieuw bezoeken op streamingdiensten of zich met plezier herinneren als ze niet in streamingbibliotheken te vinden zijn.
