20 beste sciencefictionfilms aller tijden, gerangschikt
Sciencefiction is een uitgebreid genre dat veel verschillende soorten verhalen omvat, die allemaal op de een of andere manier gericht zijn op technologie.Er zijn sciencefictionfilms over buitenaardse technologie, geavanceerde futuristische menselijke technologie en puur fantastische technologie.
Sci-fi gaat over de technologie van oorlog en van verkenning en van gevangenschap. Daarbij het roept enkele van de grootste filosofische vragen op die ooit zijn gesteld en biedt af en toe een antwoord.
Sciencefiction kan amuseren en ontroeren en beangstigen en verwondering oproepen en tranen veroorzaken. Maar het zet vooral aan tot nadenken over technologie, de toekomst van de mensheid en de aard van het universum.
Ex Machina (2014)
Wat is bewustzijn? Wat betekent het om mens te zijn? Waar moet de mensheid de grens trekken bij het creëren van kunstmatig intelligente wezens? Zullen rijke mannen met godswanen de dood van ons zijn?
jujutsu kaisen-seizoen
Alex Garland stelt veel grote vragen Ex Machina omdat het stellen van grote vragen iets is waar sciencefictionfilms goed in zijn, vooral als ze zo zorgvuldig geschreven, zorgvuldig geregisseerd en onberispelijk geacteerd zijn.
Het stellen van die grote vragen belet dit op geen enkele manier Ex Machina van het afleveren als een psychologische thriller waarin één van de twee centraal staat de meest memorabele synthetische mensen uit de filmgeschiedenis in Alicia Vikander’s Ava, een verleidelijk monster van Frankenstein voor het tijdperk van AI.
De visuele effecten die zijn gebruikt om Ava te creëren zien er tien jaar later nog steeds geweldig uit, terwijl de ideeën van de film met elke minuut angstaanjagend relevanter worden.
E.T. Het buitenaardse (1982)
Het woord magie wordt veel te vaak gebruikt in verband met Steven Spielberg, maar als er één film van hem is die zo’n vage, ronduit nutteloze karakterisering rechtvaardigt, is het wel E.T. het buitenaardse de enige blockbuster die tranentrekkend genoeg is om een schmaltzy Neil Diamond-deuntje te inspireren.
Hartlichten over de hele wereld werden inderdaad aangezet door E.T. die in 1982 een popcultuursensatie werd die net zo groot was als Pac-Man Mr. T en Michael Jackson. Een groot deel van de blijvende magie van de film ligt in het feit dat er nooit een vervolg op de erfenis is gegeven, hoewel Spielberg er wel even over nadacht om er een te maken.
De cynicus zou dit gemakkelijk kunnen afwijzen E.T. als louter manipulatief, maar als je dat wel zou doen, zou je Spielbergs genialiteit voor het bespelen van een publiek ondermijnen. E.T. is populistisch filmmaken dat tot kunst is verheven door middel van een absurd hoog niveau van vakmanschap door een regisseur met het grootste vertrouwen en, om eerlijk te zijn, totale schaamteloosheid.
Er is geen filmbeeld iconischer dan E.T. vliegt over de maan schot. Hoe hartverwarmend de film uiteindelijk ook is je vergeet gemakkelijk hoe echt aangrijpend het ook wordt in de handen van de grootste thrillerregisseur uit de filmgeschiedenis (sorry Hitchcock).
Aankomst (2016)
Jordan Peele denkt dat mensen en buitenaardse wezens nooit met elkaar zullen praten omdat de verschillen te groot zijn. Denis Villeneuve is het daar misschien niet mee eens Aankomst presenteert een overtuigend argument dat de Homo sapiens op een dag in staat zou zijn om te communiceren met een buitenaardse intelligentie, ervan uitgaande dat er iemand zo slim en moedig als Amy Adams in de buurt is om de taalbarrière te doorbreken.
Aankomst was misschien gewoon een gewone, goede film over mensen die leren hoe ze met buitenaardse wezens moeten praten, maar de ambities van de film dragen ertoe bij dat het verhaal niet-lineair wordt, omdat het brein van Adams opnieuw wordt bedraad om de tijd niet langer als een rechtlijnige propositie te ervaren. Als Christopher Nolan geen aantekeningen maakte, had hij dat moeten doen omdat Villeneuve Nolans zelfs de meestertijdbender overtreft.
Villeneuve levert inderdaad een geweldige prestatie mee Aankomst het maken van een sciencefictionfilm die verhalend opwindend en emotioneel aangrijpend is en de wetenschap lijkt te respecteren, waardoor je gelooft dat mensen inderdaad slim genoeg zijn om met buitenaardse wezens te praten.
gestrande sethu
Invasie van de Body Snatchers (1978)
Het is eng genoeg om je een Oorlog van de werelden -achtige invasie van buitenaardse wezens. Maar nog angstaanjagender is de Invasie van de Body Snatchers scenario waarin buitenaardse wezens de mensheid niet aanvallen met doodsstralen, maar ze vervangen door hersenloze zombieachtige mensen, slachtoffer voor slachtoffer.
Waarom buitenaardse wezens de moeite zouden nemen om dit te doen, doet er niet toe. Waar het om gaat is dat het idee werkelijk gruwelijk is, zowel op het eerste gezicht als als metafoor voor alle vormen van lichaams- en hersenroof door indoctrinatie-hersenspoeling of enige andere manier waardoor iemand zijn individualiteit zou kunnen verliezen.
1978 Invasie van de Body Snatchers remake overtreft het origineel uit 1956 (dat nog steeds erg goed is) dankzij verbeterde speciale effecten, een intelligent script, sterke uitvoeringen en de regie van Philip Kaufman die het materiaal boven zijn vlezige oorsprong verheft, waardoor een werkelijk zenuwslopende sciencefiction-horrorklassieker ontstaat.
Het beroemde eindbeeld van Donald Sutherland zal voor altijd in het geheugen van iedereen die er getuige van is, gegrift blijven.
De terminator (1984)
Zo nu en dan zal een meesterfilmer zijn komst aankondigen door een B-filmproject op zich te nemen en er door pure vastberadenheid (en wat talent) iets bijzonders van te maken dan iemand ooit had kunnen verwachten. Spielberg deed dat met Kaken en James Cameron deed het mee De terminator .
Om te begrijpen waarom De terminator is een klassieke sciencefiction-actiefilm, je hoeft alleen maar naar de vele jammerlijk inferieure rip-offs te kijken. De echte Cameron Terminator is een van de meest strak geschreven actiefilms ooit gemaakt. Het was ook uniek in zijn tijd waarin een vrouwelijke hoofdrolspeler centraal staat die uitgroeit van een typisch hulpeloos slachtoffer tot een robotvechtende badass.
Camerons meest briljante zet was echter het casten van Arnold Schwarzenegger als de T-800. De bodybuildinglegende had de juiste lichamelijkheid om een meedogenloze cyborgmoordenaar te spelen, maar hij deed meer dan alleen maar door de film stampen en eenlettergrepige dialogen uiten. Hij maakte zijn moordende robot vreemd charismatisch omdat hij vreemd charismatisch was.
De dag dat de aarde stilstond (1951)
Sciencefiction weerspiegelt zijn tijd. In 1951 was de atoombom in ieders gedachten De dag dat de aarde stilstond bracht een waarschuwende boodschap over de gevolgen die een soort zou kunnen ondervinden als hij met dergelijke technologie speelt. Het zou een geweldige dubbele functie zijn Oppenheimer .
nieuwe dr wie
De geamuseerde en vaag neerbuigende houding van Michael Rennie ten opzichte van mensen – hij behandelt zelfs de ersatz Einstein uit de film als een kind dat hij over zijn hoofd wil aaien – voelt precies goed voor een wijze buitenaards wezen dat gedwongen wordt uit te leggen hoe de zaken ervoor staan aan een beginnende soort. De film is slim genoeg om te erkennen dat als zo'n wezen de aarde zou bezoeken, het onwaarschijnlijk is dat we er goed mee om zullen gaan.
Bijna tien jaar voordat Rod Serling veranderde sci-fi-verhalen voor altijd vertellen De schemerzone De dag dat de aarde stilstond vertegenwoordigde het beste argument voor het genre als iets dat in staat is om doordachte verhalen voor volwassenen te vertellen . Het speelt inderdaad als een uitgebreid bezoek aan de Zone of misschien wel de Outer Limits.
Planeet van de apen (1968)
Planeet van de Apen is misschien wel de grootste mislukte satire die ooit in film is opgenomen. Swiftiaanse intenties hebben misschien de creatie van de film aangewakkerd, maar ze verdampten onder de hitte van Charlton Hestons volledige gebrek aan ironie, waardoor een min of meer ongecompliceerd, ongelooflijk vermakelijk, volkomen serieus ogend sciencefiction-avontuur achterbleef.
Lezen is nog steeds mogelijk Planeet van de Apen uiteraard als satire, maar de film dringt daar niet op aan. Het werkt waarschijnlijk beter als je de mogelijk verhevenre intellectuele ambities vergeet en jezelf overgeeft aan het wonderbaarlijk belachelijke verhaal dat zo ongeveer een perfect sciencefiction-garen is.
Het meest perfecte aan Planeet van de Apen is natuurlijk het einde ervan. Geen spoilers voor deze film van bijna 60 jaar geleden, maar het is een verbijstering. Hestons optreden op dat climaxmoment gaat regelrecht naar de campiness-lijn, steekt er vervolgens overheen en prikt de bal in zijn gezicht.
Jurassic Park (1993)
Jurassic Park voor altijd vastgelegd Laura Dern als de Koningin van de Spielberg Gaze. Deze keer zijn het geen buitenaardse wezens die zulke hersenkrakende verbazing teweegbrengen, maar dinosaurussen (die net zo goed grote logge, stomme buitenaardse wezens kunnen zijn).
Voor de gehele mensheid
Het is gebruikelijk om te zeggen dat de dinosaurus CGI in het origineel Jurassic Park een 32 jaar oude film is beter dan de meeste hedendaagse CGI, maar dit is misleidend. De door de computer weergegeven dinosaurussen houden stand maar dit is echt een bewijs van hoe Spielberg de door CGI gemaakte shots in de film integreert meer dan aan de kwaliteit van de VFX op zichzelf.
Spielbergs ongeëvenaarde visuele vertelzin en ongeëvenaarde vaardigheid in de kunst van de filmthriller zijn de reden waarom Jurassic Park is na al die jaren nog steeds geweldig. Er zijn ook de uitvoeringen van Spielberg Gaze Queen Dern en haar even verbijsterde medesterren, waaronder een heerlijk shirtloze Jeff Goldblum.
Solaris (1972)
Steven Soderbergh maakte het geweldige sciencefictionverhaal van Stanislaw Lem Solaris tot een middelmatig psychodrama. Andrei Tarkovsky maakte er een meesterwerk van dat net zo mysterieus en intellectueel uitdagend is als het originele boek.
Tarkovsky’s film zou niet zo geweldig zijn als hij alleen maar over ideeën ging. Het is ook absurd mooi, geestverruimend hallucinerend en volkomen verwoestend in het oproepen van de overweldigende kracht van de ongewenste, schuldige herinnering.
Maar het bevat ook enkele briljante sci-fi-ideeën, waarvan de grootste betrekking hebben op de aard van buitenaardse intelligentie en de onkenbaarheid van de andere. Jordan Peele is het misschien met Lem eens (Tarkovsky lijkt andere zorgen te hebben) dat fundamentele communicatie met een andere soort waarschijnlijk onmogelijk is, vergeet ze ooit te begrijpen.
Denis Villeneuve zou zijn hand kunnen opsteken ter weerlegging van Solaris ’ standpunt over de onwaarschijnlijkheid van communicatie met buitenaardse wezens, maar Aankomst is een oneindig optimistischer film dan de depressieve koortsdroom van Tarkovsky, gebaseerd op Lems verbluffend fantasierijke confrontatie met het buitenaardse.
Terminator 2: Dag des Oordeels (1991)
Van de kwaadaardige robot de held van het vervolg maken was een innovatie die alle kusjes van de chef-koks verdiende toen James Cameron deze in zijn Terminator vervolg. Maar er is meer nodig dan een enkele karakterwisseling om een geweldig vervolg te maken dat de inzet verhoogt (vraag het maar aan de mensen die verantwoordelijk zijn voor M3GAN 2.0 ).
Cameron was al de beste ooit in het bedenken van dingen voor de tweede, nadat hij er een 'S' aan had toegevoegd Vreemdeling maar hij verhoogde zijn reputatie als vervolgmeester met Terminator 2 die eigenlijk genoemd zou moeten worden Terminator T immens 10.
De term die de kennis uitbreidt bestond in 1991 niet echt, maar dat is wat Cameron ermee deed De dag van het oordeel het podium voor tientallen jaren teleurstellend Terminator films gemaakt door mensen die niet zo goed zijn als Cameron in het begrijpen waarom een film goed is en daar meer van doen in deel 2, maar niet te veel meer.
Cameron blijft dreigen opnieuw langs te komen Terminator met de nadruk op de AI-kant van de dingen, maar zonder lichaamloze superintelligentie van machines zal ooit zo cool zijn als Arnold Schwarzenegger in een leren jas zwaaiend met een jachtgeweer terwijl hij op een motorfiets over de snelweg raast.
