AI zal nooit het belangrijkste dat een acteur doet nabootsen: live

Er is een onmiskenbaar feit dat de leeftijd van de filmster in wezen dood is. Het krijgen van een specifieke acteur voor een film garandeert niet langer een bepaald niveau van kassucces (hoewel dit in werkelijkheid nooit het geval is geweest). Kijk maar eens de kassa voor Een grote, gewaagde, mooie reis . Het is Margot Robbie's eerste film sindsdien Barbie en de film heeft moeite om miljoenen mensen wereldwijd te bereiken.

Dus misschien is het niet verrassend sommige mensen denken dat AI-acteurs het antwoord zijn . En ja hoor, de onthulling van Tilly Norwood krijgt veel pers (het meeste is terecht slecht). Voor Bean Counters klinkt het idee van een acteur die nooit ouder wordt, nooit scriptwijzigingen eist en nooit zijn doel mist misschien hemels, maar de realiteit is heel anders. AI-acteurs zullen vrijwel zeker het laatste vernietigen dat ervoor zorgt dat mensen aandacht besteden aan films.

hoe lang zijn de bewakers van de Galaxy 3

Het menselijke element

Tegenwoordig zijn trailers vrijwel zinloos. Natuurlijk hebben we ze nog steeds nodig en ze zorgen er zeker voor dat een deel van het theaterpubliek geïnteresseerd raakt in een film, maar ze verkopen het publiek niet alleen. En dat is op zichzelf niet nieuw. Het talkshowcircuit en de interviews voorafgaand aan een filmrelease zijn zo oud als de tijd, en met goede reden: dat is waar mensen zich echt mee verbinden. En vandaag zijn ze belangrijker dan ooit.

Vroeger was het zo dat als iemand Burt Reynolds miste De vanavondshow ze konden alleen maar horen over de wilde capriolen die Burt en Johnny Carson uithaalden. Maar tegenwoordig gaan die momenten viraal en verspreiden ze zich via sociale media, waardoor er meer belangstelling ontstaat, niet alleen voor de film, maar ook voor de acteurs. Deze korte clips zijn de belangrijkste marketingstrategie geworden voor grote en kleine films. Ze laten het publiek de acteurs als echte mensen zien. Het maakt ze bij ons geliefd (en heeft helaas ook de neiging om parasociale relaties te creëren, maar dat is een artikel voor een andere dag).

Deze zomer gingen clips van David Corenswet, Rachel Brosnahan en Nicholas Hoult wijd en zijd verspreid. Mensen hielden van hun chemie. Mensen vonden het geweldig om te zien hoe Corenswet SZA verkeerd uitsprak. Ze vonden het geweldig om te zien hoe Brosnahan internetjargon probeerde uit te leggen aan de nieuwe Superman. Ze vonden het geweldig om Hoults droge Britse humor te zien weerkaatsen op Brosnahans snelle gevoel voor humor. Ze vonden het geweldig om deze drie acteurs te zien rondscharrelen. En met goede reden lijken Corenswet Brosnahan en Hoult oprecht met elkaar overweg te kunnen, en als we zien dat drie mensen een echt moment hebben, kunnen we ons met hen verbinden.

En hier komt de vraag om de hoek kijken: hoe kan AI zoals Tilly Norwood een echt moment creëren?

Het antwoord is eenvoudig. Dat kan niet. En daarom zal het nooit werken.

Tilly Norwood kan niet verder Hete . Tilly Norwood kan geen leugendetectortest afleggen terwijl Seth Rogen de vragen stelt. Tilly Norwood kan niet verder Jimmy KimmelLive! en vertel ons een grappig verhaal over wat ermee gebeurde op de luchthaven. We kunnen op geen enkele manier vorm of vorm ooit echt verbinden met Tilly Norwood. En dat is vooral de reden waarom het niet zal werken.

En ja, we weten allemaal dat mensen voortdurend verbinding maken met geanimeerde personages. Maar zelfs daar, en misschien nog belangrijker, kunnen we in deze gevallen de menselijkheid van het geanimeerde personage voelen vanwege de mens(en) erachter. Niet alleen de animators, maar ook de stemacteurs. Roger Rabbit werkt vanwege wat de stem van Charles Fleischer aan het personage toevoegt. Ik betwijfel dat Pokemon zou net zo groot zijn als het is zonder Ikue Ôtani's kijk op Pikachu. En tot op de dag van vandaag horen mensen de stem van Kevin Conroy als ze aan Batman denken.

Een van de beroemdste AI-personages in alle fictie is Data from Star Trek: de volgende generatie . Met een Android-lichaam dat het uiterlijk van een mens nabootst (het kan zelfs ouder worden!) en een positronisch brein kan Data alles wat een mens kan, maar dan beter. Hij is sneller. Hij is sterker. Hij is slimmer. Hij is zelfs geweldig in het bespelen van muziekinstrumenten.

Maar er is één ding dat Data mist: een ziel. Dit wordt door zijn bandleden aan Data uitgelegd in de aflevering 'The Ensigns of Command'. Zoals ze aan de sympathieke luitenant-commandant uitleggen, ook al kan Data elke noot perfect raken, zit er geen emotie in wat hij doet. Data is zoals zijn naam doet vermoeden, en wetenschap moet perfect zijn om te kunnen werken. Maar kunst is geen wetenschap en het is de imperfectie die ervoor zorgt dat kunst werkt.

Of eenvoudiger gezegd: het menselijke element maakt kunst. Dat betekent onvolkomenheden, angsten, twijfels, mislukkingen en vooral de successen. Zonder dat alles zijn we slechts data.

Acteurs, zelfs als we hun gezichten niet zien, blazen leven in de rollen die ze spelen vanwege hun geleefde ervaringen. Ze doen dingen die de schrijvers, regisseurs en producenten nooit hadden kunnen bedenken, en deze kleine dingen (of soms grote dingen) kunnen van een goed verhaal een geweldig verhaal maken. En als je daaraan twijfelt, vraag het maar aan Steven Spielberg, die wist dat hij een geweldig moment had toen Roy Scheider zei: 'Je hebt een grotere boot nodig' in Kaken .

Tilly Norwood zal en kan nooit op die zin komen. Weet jij waarom? Omdat die zin een voortdurende grap was op de set Kaken . Het was iets wat de bemanning zei als ze een grapje wilden maken over het goedkoper maken van de ambachtelijke boot door de producenten. Maar Tilly Norwood kan nooit bij de bemanning blijven en hun klachten horen. Het kan die geleefde ervaring niet hebben en die in de rol brengen. En het kan dat verhaal niet vertellen in een talkshow.

slechte jongens 5

Dus hoe promoot je een film met AI-acteurs? De eerste is eenvoudig genoeg. Het idee van een cast met een AI-acteur of uitsluitend uit AI-acteurs is waarschijnlijk voldoende om enige aandacht van het publiek te trekken. Maar wat gebeurt er als de nieuwsgierigheid eenmaal verdwenen is? Wat doet een studio als mensen voorbij het nieuwe kijken en verder gaan? Wat gebeurt er als AI-acteurs en wij ‘acteurs’ echt tussen aanhalingstekens moeten zetten en de kant van 3D opgaan?

Natuurlijk worden films nog steeds in 3D uitgebracht, maar kan het iemand, afgezien van de Avatar-serie, echt iets schelen? Het lijkt er tegenwoordig zeker niet op. Het duurde even en toen ging het moment voorbij en kwam datgene wat er echt toe doet als het om goede films gaat weer naar boven: de menselijke connectie. Je hoeft mijn woord niet te geloven. Kijk gewoon een filmpje bij je lokale AMC en Nicole Kidman vertelt je er alles over.