Is seriële moeder gebaseerd op een waargebeurd verhaal? Regisseur John Waters zet het record rechtstreeks

Satirische zwarte komische horror van John Waters Seriemoeder Veel kijkers brachten te geloven dat de film gebaseerd was op een waargebeurd verhaal, hoewel die bewering niet helemaal waar is. Een van de klassieke films van John Waters, Seriemoeder , stars Kathleen Turner as Beverly Sutphin, an unassuming upper-middle-class housewife who has a dark secret: she is a serial killer. The targets of her murders are anyone she feels has offended her or broken the unsaid rules about quiet, suburban life. As the police get closer to catching her, Beverly doubles down on the killing.

Hoewel Seriemoeder Geflopt aan de kassa, het is uitgegroeid tot een cultklassieker. De toegewijde uitvoeringen van Turner, Sam Waterston, Ricki Lake en een jonge Matthew Lillard en een aantal slimme moorden maken Seriemoeder Een film die een genot is om van start tot finish te bekijken . De film is niet alleen een excuus voor wateren om zijn liefde voor gore en absurditeit te laten zien. Seriemoeder is een bijtende satire over de donkere kant van het leven in de voorsteden. Het raakt zo dicht bij huis, dat sommige fans zich afvroegen of het eigenlijk was gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

John Waters zei dat seriemoeder een satire is

Seriemoeder Is Not Based On A True Story

Het begin van Seriemoeder opent met het citaat,

'Deze film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Niemand die betrokken was bij de ware misdaden ontving enige financiële vergoeding. '

Het sluit af met een kaart die leest,

Beverly Sutphin weigerde samen te werken met het maken van deze film.

Het is dus begrijpelijk waarom sommige kijkers misschien geloven dat het een waargebeurd verhaal is, zegt John Waters ronduit twee keer. Er zijn echter geen regels over liegen tegen het publiek in een speelfilm. Een regisseur kan zeggen en doen wat ze willen. De gebroeders Coen openden beroemd Fargo met de titelkaart,

'De gebeurtenissen in deze film vonden plaats in Minnesota in 1987. Op verzoek van de overlevenden zijn de namen gewijzigd. Uit respect voor de doden is de rest precies verteld zoals het heeft plaatsgevonden. '

Ondanks de schijnbare ernst van deze noot, is het volledig onjuist. In feite zowel de Fargo Tv -programma en de film zijn fictieve creaties. Dus het is waar voor Seriemoeder , welke Waters heeft gemakkelijk toegegeven is niet gebaseerd op een waargebeurd verhaal . De kaarten zijn gewoon een leuke verwaandheid. Waters besprak die 'True Story' -kaarten en hun effecten op het publiek (via Thenwbev ),

'Mensen geloofden echt dat het echt was - veel mensen. Ze zeiden: 'Wel, wat is er met haar gebeurd? Waar is ze? ' Het was opgericht om op een bepaalde manier geloofwaardig te zijn, en vandaag kunnen ze het zelfs meer geloven omdat er zoveel van dat soort dingen op televisie is. Zoveel echte misdaad dingen worden opnieuw uitgevoerd. '

Waters heeft echter altijd verwezen Seriemoeder als een satire (via Die ),

'Al mijn films is satire van een genre. Hairspray was een dansfilm. Cry-Baby was een musical. Seriële moeder was echte misdaad. Elk satiriseerde een bepaald genre '

Waters zag de interesse van het publiek voor films, tv-programma's en nieuwsprogramma's en besloot er een verzenden van te maken. In plaats van de gebruikelijke, openlijk sinistere moordenaars van zoiets als Varen , Manhunter , En Mijn bloedige valentijn , Seriemoeder Beschikt over de meest onschuldige karikatuur van iedereen als de moordenaar, een lachende, voorsteden van de voorsteden.

Het feit dat mensen zo bereid waren te geloven dat het gebaseerd was op een echt verhaal, zegt veel over de gevoelens van het buitenwijk van leven.

Het feit dat mensen zo bereid waren te geloven dat het gebaseerd was op een echt verhaal, zegt veel over de gevoelens van het buitenwijk van leven. There was, En is, the sense that the nicest neighbor could be hiding a dark secret, a suspicion stoked by true-crime news En shows. Despite Seriemoeder Omdat het niet op een verhaal is gebaseerd, misschien voor sommige kijkers, zou het idee van een moorddadige moeder niet zo radicaal zijn.

Er zijn echte gevallen van moorddadige moeders

Vrouwelijke seriemoordenaars hebben misschien John Waters geïnspireerd

Hoewel er geen real-life cases zijn precies zoals die in Seriemoeder , Er zijn tal van verhalen over moorddadige vrouwen en vrouwelijke seriemoordenaars die hun familie en vrienden hebben vermoord . Audrey Marie Hilley is een beruchte verdachte seriemoordenaar die werd opgesloten nadat ze schuldig was bevonden aan de moord op haar echtgenoot, Frank, door vergiftiging, en de poging tot moord op haar dochter, Carol (via Crimelibrarie ). Een soortgelijk verhaal is van Aileen Wuornos, een seriemoordenaar die werd veroordeeld voor het vermoorden van zes mannen terwijl hij werkte als sekswerker in Florida (via Apnews ).

Audrey Marie Hilley doodde haar zoon, Mike, ook ook voordat hij verhuisde.

Een van de beroemdste gevallen van een Amerikaanse vrouw die op een dodende spree gaat, komt uit de late 19e eeuw. Lizzie Borden werd beschuldigd van het vermoorden van haar vader en stiefmoeder met een bijl in 1892 (via AmericanHeritage ). Hoewel she was acquitted, she was ostracized from her community En today's historians consider it likely that Borden did commit the crime. Borden's life has become something of an American folk tale, En Het is mogelijk dat Waters 'is geïnspireerd door het griezelige verhaal , met name het mediacircus dat het proces van Borden omringde, een soortgelijk circus afgebeeld aan het einde van Seriemoeder .

Seriemoeder May Have Predicted The OJ Simpson Trial

Het einde van seriële moeder weerspiegelt de media -razernij van de OJ Simpson Trial

Als Waters niet werd geïnspireerd door Lizzie Borden, dan dat zou kunnen worden betoogd Seriemoeder Voorspelde de OJ Simpson -proef , welke occurred only a year after Seriemoeder in première. Het OJ -proces was niet alleen monumentaal vanwege de moord op Nicole Brown en die werd beschuldigd van de misdaad, maar vanwege de media -razernij die het omringde. Rapportage van het evenement en het culturele gesprek eromheen kan worden beschouwd als sensationeel en voyeuristisch, waarbij elk moment van het proces wordt uitgezonden.

Het is een vreemd voorzichtige finale Seriemoeder en onthult het vermogen van Waters om zijn vinger aan de pols van Amerika te hebben, dingen over hen te begrijpen die ze zichzelf misschien niet eens kennen.

Het einde van Seriemoeder Heeft vergelijkbare scènes van Media Mayhem. Misty (meer), de dochter van Beverly, maakt zelfs T-shirts buiten het gerechtsgebouw waar het proces van haar moeder wordt gehouden, iets dat daadwerkelijk is gebeurd tijdens het proces van Simpson (via Hollywoodsuite ). Like Simpson, Beverly gets off, much to the outrage of the public. Het is een vreemd voorzichtige finale Seriemoeder En onthult het vermogen van Waters om zijn vinger aan de Pulse of America te hebben , dingen over hen begrijpen die ze zichzelf misschien niet eens kennen.

Beverly luistert naar opnames van Ted Bundy, een echte seriemoordenaar

Ted Bundy en Beverly Sutphin zijn vergelijkbaar

Er is één real-world verwijzing naar seriemoordenaars in Seriemoeder . Beverly, de sadistische vrouw die ze is, luistert vaak naar banden van Ted Bundy in haar vrije tijd. Waters stemt Bundy in deze banden, die fictieve opnames zijn van de man die spreekt in de week die leidt tot zijn executie. Terwijl de inhoud van de banden is verzonnen, was Ted Bundy een beschuldigde seriemoordenaar, die bekende dat hij meer dan 30 mensen had vermoord (via Biografie ).

Elke Ted Bundy -film rangschikte het ergste tot het beste (inclusief geen man van God)

Hollywood's vreemde obsessie met seriemoordenaar Ted Bundy gaat verder zonder man van God, maar wat is de beste film over de beruchte crimineel?

Net als Beverly presenteerde Bundy zichzelf als een opstaand lid van de gemeenschap, zeer betrokken en over het algemeen aangenaam voor degenen die hij ontmoette. Zowel het personage als de echte man koesterden echter een donkere uitzichten over de wereld. Terwijl Seriemoeder Past niet specifiek aan waar geen echte verhalen, het begrip van Waters van de menselijke natuur maakt het zo dat de film aanvoelt als iets dat kan gebeuren. Dat scherpe inzicht in de mensheid bleek pas een jaar later nauwkeurig toen het einde van zijn film uitkwam.