10 harde realiteiten van het opnieuw bekijken van helden, 19 jaar nadat het in première ging

Wanneer Helden Eerste hitschermen in 2006, het liep echt voor op zijn tijd. Lang daarvoor De jongens En Onoverwinnelijk Deconstrueerde het superheldengenre, Helden vertelde een gegrond, karaktergestuurd verhaal over wat er zou gebeuren als gewone mensen plotseling buitengewone vaardigheden zouden ontwikkelen. De zanderige toon, gebroken tijdlijnen en focus op het dagelijkse menselijk drama verheven het boven het typische netwerktarief. Ondanks al zijn schittering echter, de problemen met Helden Waren altijd op de loer in de schaduw - en nu, bijna twee decennia later, zijn ze moeilijker dan ooit om te negeren.

Terwijl Helden Blijft een geliefde cultklassieker, die het met moderne ogen opnieuw bekijken, onthult hoe frustrerend inconsistent het was. Zoals andere mystery -box shows uit hetzelfde tijdperk - Kwijt , Flashforward , Zoom - Helden deed veel grote beloften die het niet helemaal kon houden. Veel van zijn ideeën waren briljant op papier, maar slecht uitgevoerd in de praktijk, vooral zodra de show momentum verloor na het iconische eerste seizoen. Deze problemen met Helden Misschien zijn ze in realtime vergeven, maar 19 jaar later zijn ze opvallend. Voor alle nostalgie en iconische momenten houden sommige dingen gewoon niet stand.

10 De impact van de staking van de schrijvers van 2007-08 is duidelijk

Seizoen 2 voelt alsof het halverwege de zin stopt, en dat doet het in feite

Peter en Nathan in helden

Op een rewatch, de abruptheid van Helden Seizoen 2 is niet alleen schokkend, het is verbijsterend. De verhaallijnen zijn gevallen in het midden van de stroom, cliffhangers voelen zich kunstmatig en belangrijke plotontwikkelingen worden naar resolutie gehaast. Dat komt omdat de WGA-staking van 2007-08 het seizoen dwong om te eindigen in aflevering 11 in plaats van de geplande 24. Het was een logistieke nachtmerrie voor een show die bloeide op langzaam brandende verhalen en overlappende bogen. Hoewel veel shows werden beïnvloed, is het vooral duidelijk met Helden Seizoen 2 (en des te opmerkelijker gezien het feit dat het solide schrijven een belangrijke sterkte was van seizoen 1).

10 tv -shows De staking van de schrijvers van 2007 zwaar getroffen

Met een andere schrijvers Guild Strike gaande, is dit een goed moment om terug te kijken op alle tv -programma's die ernstig werden veranderd door de staking van 2007.

De problemen met Helden In deze periode zijn duidelijk: Personages verdwijnen plotseling, grote evenementen worden verdoezeld en het seizoen eindigt op een gejammer in plaats van een knal. Nog frustrerender is hoe het de toekomstige seizoenen beïnvloedde, die ongemakkelijk moesten corrigeren zonder de juiste opstelling. Terugkijkend was de staking niet de schuld van de show, maar de schade die het veroorzaakte, wordt nog steeds 19 jaar later gevoeld. Hoewel de WGA -staking gerechtvaardigd was, had deze nog steeds invloed op de erfenis van Helden, Misschien meer dan elke andere show van het tijdperk.

slechte jongens

9 Helden Didn’t Know What To Do With Ali Larter

Niki, Tracy en Jessica voelden allemaal als onvoltooide ontwerpen van een beter karakter

Ali Larter's aanwezigheid in de Helden Cast had een belangrijk aanwinst moeten zijn. Op dat moment Helden Eerst in de lucht, ze was een van de meest herkenbare namen op de castlijst dankzij films als Eindbestemming. Tijdens vier seizoenen en drie personages (Niki, Jessica en Tracy), heeft de show echter nooit helemaal ontdekt wat ze met haar moet doen. Elk van de karakters van Ali Larter in Helden kwam met een nieuwe kracht en achtergrondverhaal, maar geen van hen had het verhalende gewicht of de samenhang van de bogen van de hoofdcast.

Het is een van de meer aanhoudende problemen met Helden - De show bleef de rol van Larter opnieuw opstarten in de hoop op iets iconisch te landen , maar in plaats daarvan voelde het gewoon afkomstig van terugkeer. In een rewatch is het moeilijk om deze pivots niet als tekenen van creatieve besluiteloosheid te zien. Haar personages hadden potentieel, maar werden uiteindelijk zijplots die nooit zijn vruchten afgeworpen. Erger nog, Ali Larter's Helden Personages hebben vaak het gevoel dat ze anders interessante plotpunten in de weg staan. Bijvoorbeeld, Micah (Noah Gray-Cabey) en D.L. (Leonard Roberts) Proberen Linderman (Malcolm McDowell) te ontwijken was een aangrijpend verhaal, maar werd regelmatig buitenspel gezet door Niki/Jessica en hun relatief zwakke dissociatieve identiteitsstoornisboog.

8 Te veel niet-aangedreven personages hebben krachten gekregen

Personages als Suresh en Ando waren interessanter voordat ze vaardigheden hadden

Hiro en Ando in helden

Wanneer Helden Aangekomen eerst, de personages waren een interessante mix van mensen die leerden dat ze krachten hadden, en hun menselijke vrienden of familie die probeerden zich aan te passen aan de verandering. Deze mix van niet-aangedreven versus aangedreven karakters in de Helden Rooster was ongelooflijk belangrijk, zowel voor karakterontwikkeling als het boeien van de verhaallijnen. Helaas verloor de show dit uit het oog. Mohinder Suresh (Sendhil Ramamurthy) en Ando Masahashi (James Kyson) waren opvallende personages in Helden juist omdat ze niet hebben krachten. Suresh bracht een wetenschappelijke lens naar het verhaal, terwijl Ando het morele kompas en komische folie van Hiro was.

Naarmate de show vorderde, kregen beide personages echter krachten - en, vreemd genoeg, werden minder meeslepend. De problemen met Helden Kom hier weer op: de Schrijvers wisten niet hoe ze spanning moesten behouden tenzij iedereen superkrachtig was . Door iedereen capaciteiten te geven, verloor de show wat zijn wereld geaard voelde. Vooral Suresh's mutatieboog ontspoorde zijn verhaallijn in onsamenhangende horror-lite van het lichaam, en Ando's supercharge-vermogen voelde meer als een plot cheat dan zinvolle groei.

Spiderman 2

7 Claire werd een beetje zinloos nadat Sylar haar krachten had gekregen

Toen Sylar eenmaal onsterfelijk werd, begon de rol van Claire te vervagen

Claire Bennet (Hayden Panettiere) was het emotionele anker van Helden in de vroege seizoenen. Haar boog stond centraal in de iconische Save the Cheerleader van de serie, Save the World Plotline, en ze was opgericht als een centrale figuur naarmate de show vorderde, vooral gezien het feit dat haar adoptievader, Noah (Jack Coleman), de man was die verantwoordelijk was voor het brengen van superkrachtige individuen voor het bedrijf. Nadat Sylar (Zachary Quinto) haar regeneratieve krachten echter had opgenomen, nam het belang van Claire echter dramatisch af.

Terwijl this shouldn’t have changed how important Claire was to the unfolding plot of Helden, De show worstelde om haar daarna iets impactvols te geven om te doen. Het is een duidelijk voorbeeld van de problemen met Helden En how it hEnled power scaling. Once Sylar was unstoppable, Claire's rol verschoof van de hoofdrolspeler naar passieve waarnemer - Vaak alleen maar samen met Noah of Peter Petrelli (Milo Ventimiglia). Haar boog stagneerde en achteraf gezien waren haar beste momenten allemaal in het achteruitzicht.

6 Helden Ignored Its Most Unique Powers

Creatieve vaardigheden werden geïntroduceerd en vervolgens snel verlaten

Een van Helden’ De meeste veelbelovende elementen waren de grote verscheidenheid aan krachten - niet alleen de standaardvlucht of onzichtbaarheid, maar echt unieke vaardigheden zoals smeltende objecten (Zane Taylor), verbale suggestie (Eden McCain), het induceren van black -outs of het projecteren van illusies. Maar deze krachten werden vaak alleen geïntroduceerd om te worden vergeten, buitenspel gezet of geabsorbeerd door Sylar zonder verdere verkenning. Dit is een van de meer frustrerende problemen met Helden Tijdens een rewatch.

De show plaagde een enorme wereld van unieke vaardigheden, maar Zelden gevolgd door de creativiteit . Het is vooral teleurstellend wanneer personages als Sylar een interessante nieuwe kracht verwerven - zoals elk object in een vloeistof smelten - en het dan nooit meer gebruiken. Gemiste kansen zoals deze kloppen snel. Door steeds meer te leunen in alledaagse krachten zoals onkwetsbaarheid, vlucht en onzichtbaarheid, Helden werd minder een deconstructie van populaire superheldeneigenschappen zoals Marvel en DC, en meer een grimmig exemplaar van hen.

5 Helden Needed To Lean Into Its Horror More

Het horrorpotentieel van het lichaam was er altijd, maar nooit volledig omarmd

Veel fans verwijzen naar Helden als de juiste show op het verkeerde moment, En this can be clearly seen in the series regularly dipping its toes into horror waters, alleen to retract them at the lalst minute. Dere were flalshes of horror greatness in Helden, Maar ze feit dat ze waren alleen Flitsen blijft meer dan frustrerend. Mohinder's groteske transformatie in een half-spider mutant tijdens Helden Seizoen 3 en Sylar's griezelige dissectie van zijn slachtoffers liet doorschemeren op een donkerdere show die op de loer liggen onder het oppervlak. Helaas, Die momenten werden altijd ingevoerd voordat de dingen echt verontrustend werden.

de reptielenfilm

Deze terughoudendheid is een van de problemen mee Helden Dat wordt tegenwoordig overduidelijk. In een post- De jongens Wereld, het is duidelijk Helden Kon een niche hebben gesneden als een horror-getinte superheldenreeks. Maar in plaats daarvan hield het vast aan een PG-13-toon en beroofde het de show van het volle gewicht en de angst van zijn uitgangspunt. De verontrustende opbouw was vaak sterker dan de uitbetaling. Had Helden Aangekomen in de jaren 2020, er is weinig twijfel dat deze momenten op het scherm zouden zijn gesteld met de volledige grizzly glorie die ze verdienden.

4 De cliffhangers en wendingen verliezen hun impact

Wanneer You Already Know What Happens, The Shock Moments Feel Cheap

Hiro in helden

Op een eerste horloge, Helden zit vol met verbluffende wendingen - verraad, verrassingsmachten, geheime familieleden. Bij een rewatch verliezen die cliffhangers echter niet alleen de impact; Ze onthullen hoe vaak de show ze als krukken gebruikte. Plotwendingen worden snel ingetrokken, maar krijgen zelden de ademruimte om ertoe te doen. Deze herhaling is een van de blijvende problemen met Helden .

Helaas, Hieros Prioritaire shock op korte termijn boven het vertellen van verhalen op lange termijn, dus als je eenmaal weet wat er komt, worden de zwakke punten in structuur en pacing duidelijk. De constante cliffhangers veranderen uiteindelijk in witte ruis, met Weinigen van hen geven bevredigende conclusies. Dit is een probleem dat evenzeer een product is van de Stem volgende week af formaat en twist-driven entertainmentlandschap gemaakt door Kwijt Een paar jaar eerder, maar dat maakt het niet eenvoudiger om te negeren.

3 Slechte jongens moesten slechteriken blijven

Sylar's Redemption -boog heeft alles verpest

Terwijl heel-turns En redemption arcs may work in WWE En shows like Game of Thrones, Ze pasten helemaal niet goed in de wereld van Helden. Meerdere Helden Schurken werden uiteindelijk hoofdrolspelers tegen de tijd dat de show concludeerde, maar daarbij verloren ze de essentie van wat hen in de eerste plaats geweldig maakte. Sylar begon als een angstaanjagende antagonist - een seriemoordenaar met een honger naar macht en geen moreel kompas. Door Helden Seizoen 4, de show had hem een ​​terughoudend antiheld gemaakt met geheugenverlies, hallucinaties en zelfs verlossingsbogen.

hongerspelen prequel

De dreiging van Sylar was verdwenen, vervangen door verwarring en cliché in een verhaallijn die ongelooflijk vergelijkbaar voelde als die van Peter Petrelli, alleen met een beetje meer schuldgevoel. Het is een van de grootste problemen met Helden : Het kon zich niet inzetten voor zijn eigen karakterdynamiek. De afdaling van Sylar naar morele dubbelzinnigheid zou kunnen hebben gewerkt als het met zorg wordt behandeld, maar het voelde als een transparante poging om een ​​populair personage op het bord te behouden. Ondertussen werden te veel goede personages ook onverklaarbaar slecht, zoals Matt Parkman (Greg Grunberg) als de schurk van 2015 Helden Reborn . De Morele whiplash maakte het moeilijk om om te geven.

2 De show verloor de focus op karakterontwikkeling

Plotwendingen werden belangrijker dan mensen

Peter Petrights in helden

Een belangrijke kritiek op Helden is dat het op een veel sterkere noot begon dan het heeft beëindigd, en het gebrek aan karakterontwikkeling is een belangrijke reden waarom. Als Helden ging verder, de vroege kracht - emotioneel geaarde karakterbogen - werd begraven onder ingewikkelde verhaallijnen. Relaties vielen buiten het scherm uit elkaar, de motivaties veranderden met weinig uitleg en de karaktergroei stak volledig vast. In seizoen 3 voelden de personages als pionnen in een twistmachine.

Deze kwestie is een van de centrale problemen met Helden . Nu opnieuw kijken, is het duidelijk dat de show het uit het oog verloor van het ding dat seizoen 1 zo speciaal maakte. Personages zoals Hiro (Masi Oka), Matt en Peter waren dwingend omdat ze zich echt voelden, maar de Latere seizoenen behandelden ze als plotapparaten. Dit werd des te duidelijker toen nieuwe personages werden geïntroduceerd in latere seizoenen, zoals Helden De tweedimensionale schurk Samuel van seizoen 4 (Robert Knepper), die weinig motivatie heeft dan het doden van niet-aangedreven mensen.

1 Helden Never Topped Save The Cheerleader, Save The World

De duidelijke verhaalrichting van seizoen 1 is nooit meer gekoppeld

Het grootste en meest ongeldige probleem bij het kijken Helden is dat alles het volgende seizoen 1 een afdaling is. Seizoen 1 van Helden blijft een van de beste eerste seizoenen van elk tv -programma. Red de cheerleader, red de wereld was Een kristalheldere missieverklaring , met elke subplot die zich voedt in een enkele, krachtige climax. Daarna heeft de show nooit een andere boog gevonden met dat soort verhalende focus.

Dit is het bepalende probleem met Helden achteraf gezien. Elk seizoen dat volgde, probeerde de magie te repliceren, maar werd meer ingewikkelder en minder emotioneel resonerend. De bar was onmogelijk hoog, en Helden Vier jaar doorgebracht met het bewijzen dat het het nooit meer zou kunnen wissen. Het is niet zo dat seizoenen 2-4 niet te pakken zijn. Ze hebben een aantal geweldige momenten. In termen van een samenhangend verhaal dat kijkers van begin tot eind op het puntje van hun stoel houdt, is er niets aangeboden in Helden na Red de cheerleader, red de wereld Voelt bevredigend, zelfs decennia later.